ทำบุญใหญ่แล้วจะตาย

ความคิดเห็น

1. 1
   
   Kiattipoom Kaewmanee kiattipoomk@gmail.com 22/08/2017 12:19

        สวัสดีครับ เมื่อวันก่อน เป็นวันเกิดผม  ผมได้ไปทําบุญ สังฆทาน ที่วัด ... และทำตามคำแนะนํา จากหนังสือของคุณณัฐพบธรรม ซึ่งทางคณะสงฆ์ รวมทั้งคณะผม ก็ไม่เคยทำได้อย่างครบถ้วนถูกต้องอย่างนี้มาก่อน ผมจึงขอขอบคุณและขอแบ่งบุญให้คุณณัฐพบธรรม และครอบครัว และผู้เกี่ยวข้องทั้งหมด ด้วยครับ (สาธุ)

   
   

        ผมมีข้อสงสัย ขอถามหน่อยนะครับ เรื่องอาจจะสมมุติ ที่เขาเล่าให้ผมฟังมีอยู่ว่า Mr. A ได้ไปบวชพระ ขณะก่อนสึก เห็นเพื่อนพระกำลังนั่งดูหนังโป็ ทาง computer จึงแวะดูกับเขาด้วย( นิดนึง)  รุ่งขึ้นก็พากันสึกออกมา ไม่ได้ปลงอาบัติอะไร  วันต่อมาปรากฏว่า Mr.A เปลือกตาเกิดบวมรุนแรง เป็นกุ้งยิงหนองต้องผ่าออกรักษาอยู่ 15วัน และเข้าใจว่าเป็นผลของกรรมตามทัน(รับกรรมเรียบร้อยแล้ว)

   
   

        จากความเข้าใจของผม การบวช รักษาศีลมาก=การทำบุญ ได้บุญมาก (มากกว่าผม เป็นล้านเท่า) เมื่อ อาบัติ =การทำบาป (ได้รับผลบาปมากกว่าผมเป็นล้านเท่า) และบอกน้อง Mr. A ว่า นี่มันบาปมากนะ  และข้อสงสัยมีดังนี้

   
   

      1. ศีลทั้ง227 ข้อ เมื่ออาบัติแม้ในวินัยเล็กน้อย (พระขุดดิน)ก็มีโทษถึงตกนรก หรือไม่อย่างไร

   
   

       2. เมื่อ ปลงอาบัติแล้ว ผลของบาปจากอาบัติยังรอแสดงผลอยู่หรือไม่

   
   

       3. เมื่อไม่ปลงอาบัติ แล้วสึกจะเป็นอย่างไร  สามารถ กลับไปบวชแก้ตัว แล้วขอปลงอาบัติ ครั้งเก่าได้หรือไม่

   
   

        4. ถ้าอาบัติปราชิก แล้วไม่ยอมสึก การอาบัติต่อๆมา (พระขุดดิน) จะมีผลในฐานะพระ หรือ ไม่มีผล เพราะถือว่ากลายเป็นคนธรรมดาไปแล้ว

   
   

      ผมได้ถามพระรูปหนึ่ง ท่านก็อธิบายว่า พระวินัยบางอย่าง ก็เหมือนกฏหมายบ้านเมือง เมื่อปลงอาบัติ ก็จบ (เทียบกับ ฝ่าไฟแดง ไม่บาปตกนรก จ่ายค่าปรับก็จบ) และยังแนะนำผมว่า แล้วไปยุ่งวายใจอะไรกับเรื่องคนอื่น อย่าไปจินต ต่อว่าต้องไปอาบัตินั่นนี่ ตาบวม มันเกี่ยวอะไรกับหนังโป็ ให้ถามสาเหตุกับหมอ  เอาเวลามาพิจารณาตัวเองดีกว่าไหม

   
   

     คําถามสุดท้าย ถ้าผมเจอ Mr.A อีก ผมควรหรือไม่ควร ที่จะบอกอะไรบางอย่างที่อาจจะเป็นประโยชน์(คำแนะนำดีๆที่ผมก็ยังไม่รู้) แก่เขา หรือไม่อย่างไร 

   
   

   ขอบคุณครับ

   
   

2. 2
   
   ณัฐพบธรรม 21/12/2011 10:49

   ขอบคุณความเห็นของคุณสิริจันโท ครับ
3. 3
   
   สิริจันโท 20/12/2011 21:43

         เหตุที่พระโสดาบันไม่ถือกำเนิดในอบายภูมิ คือ ไม่่ต่ำกว่ามนุษย์ เป็นเพราะว่าพระโสดาบันเป็นผู้มีปกติเว้นจากการทำอันตรายสัตว์ เว้นจากการถือเอาทรัพย์อันมีผู้หวงแหน (มีเจ้าของ) เว้นจากการละเมิดประเวณี เว้นจากการกล่าววาจาที่ไม่เหมาะสม (เท็จ หยาบ ส่อเสียด เพ้อเจ้อ) เว้นจากการเสพสุราและของเมาทั้งหลาย โดยเด็ดขาด และเป็นผู้ประกอบแล้วด้วยเบญจธรรม ทั้งยังเป็นผู้มีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นสรณะ (อย่างหมดหัวใจ) ด้วยความผ่องใสของจิตระดับนี้ จึงไม่มีทางที่จะไปเกิดในอบายภูมิได้อีก... 
        แต่ไม่เพียงเท่านั้น  พระโสดาบันยังสามารถละกิเลสซึ่งปุถุชนยังไม่อาจละได้ ๓ ข้อ คือ สักกายทิฐิ วิจิกิจฉา และสีลัพตปรามาส  อธิบายสั้นๆ คือ ความยึดมั่นถือมั่่นในตน (วัตถุธาตุ) ความลังเลสงสัยในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ (ว่ามีอยู่จริงหรือไม่ และมีคุณดังที่กล่าวในพระไตรปิฎกหรือไม่) และความยึดมั่น (หลง) ในศีลพรตที่เป็นมิจฉาทิฐิ (ปฏิบัติแบบงมงาย) จึงทำให้พระโสดาบันเป็นผู้ที่ถึงซึ่งกระแสนิพพาน ไม่อาจแปรเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นได้ (ยังไงก็ต้องสำเร็จอรหันต์)...
        บางคนอาจสงสัยว่าเหตุใดพระโสดาบันจึงไม่มีความลังเลสงสัยในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ก็ให้ลองพิจารณาง่ายๆ ว่า หากท่านยังไม่เคยกินผลมะม่วงมาก่อนในชีวิต เมื่อมีคนที่เคยกินผลมะม่วงมาบอกให้ท่านปลูกมะม่วงและบอกว่าผลมะม่วงสุกสามารถกินได้และมีรสหวาน  ท่านก็จะยังไม่รู้ว่ากินได้จริงหรือไม่และหวานจริงหรือเปล่า จนกว่าท่านได้ลงมือปลูกและดูแลต้นมะม่วงตามที่ท่านผู้รู้แนะนำจนกระทั่งมะม่วงออกผลสุกงอม ท่านจึงได้กินผลมะม่วงนั้น แล้วจึงรู้ว่าผลมะม่วงสุกนั้นกินได้และมีรสหวานจริง ท่านจึงจะเชื่อคำที่ท่านผู้รู้บอกโดยไม่มีความลังเลสงสัยอีกต่อไป พระพุทธเจ้าก็เป็นเช่นผู้รู้ที่ให้คำแนะนำนั้น ส่วนพระโสดาบันคือผู้ที่ได้ยินได้ฟังคำสอนแล้วนำมาปฏิบัติตามจนได้เสวยอมตรสแห่งธรรมซึ่งเป็นปัจจัตตัง (รู้ได้เฉพาะตนไม่สามารถอธิบายความรู้สึกได้) แล้วเราล่ะ เลือกที่จะฟังแล้วผ่านไป (ชีวิตไม่มีอะไรดีขึ้นเลย) หรือจะมุ่งสู่เส้นทางสายอริยะ...
4. 4
   
   กฤษฎา 20/12/2011 20:29

   ขอบคุณมากครับผม
5. 5
   
   ณัฐพบธรรม 14/12/2011 11:37

   เท่าที่ผมเข้าใจ
   ผู้ที่บรรลุโสดาบันแล้ว สภาพจิตใจจะไม่เหมือนพวกเรา
   นั่นคือ จิตใจจะไม่โน้มไปทำบาปอีก
   ฉะนั้น จึงไม่ตกนรกครับ
6. 6
   
   กฤษฎา 11/12/2011 14:56

   สวัสดีครับ ก่อนอื่นต้องขอบคุณสำหรับหนังสือดีๆที่คุณได้เขียนนะครับทำให้ผมเปลี่ยนมุมมองชีวิตไปในทางที่ดีขึ้นได้เลย ผมก็เป็นนักศึกษาของ มช.เหมือนกันเลยภูมิใจกับรุ่นพี่อย่างคุณมากครับ แต่ที่ถามคือผมมีข้อสงสัยบางอย่าง คือ ผู้ที่บรรลุธรรมเป็นโสดาบันอย่างอนาถบิณทิกเศรษฐี กับนางวิสาขา ตอนนี้อยู่บนสวรรค์ชั้นดุสิตใช่หรือเปล่าครับถ้าเข้าใจไม่ผิด แต่ในหนังสือบอกว่าจะเข้าสู่นิพพานอีกไม่เกิดน เจ็ดชาติ ทำให้ผมสงสัยว่า แล้วถ้าท่านจุติลงมาจากสวรรค์ชั้นดุสิตแล้วเกิดทำบาปขึ้นมา ก็จะตกนรกไม่ใช่หรือครับ มันก็น่าจะมากกว่าเจ็ดชาติแน่นอน หรือว่าท่านทั้งสองจะไม่ลงมาเกิดเปนมนุษย์อีก
   
   ขอบคุณครับ